Η πυγολαμπίδα Η δοξολογία της φύσης - Ηθη και Εθιμα
Κι ένα ταπεινό ζουζούνι έγινε η παρηγοριά της Παναγιάς.
Όταν σταυρώσανε τον Χριστό και τον λογχίσανε και σιγουρεύτηκαν ότι είχε πεθάνει,
οι Ρωμαίοι έδωσαν στην Παναγία την άδεια να τον κατεβάσει από το σταυρό.
Η Παναγία με τους κρυφούς μαθητές του Χριστού πήγαν να αποκαθηλώσουν το σώμα του για να το πάνε στο μνήμα.
Το σκοτάδι όμως ήταν τόσο μαύρο που δεν έβλεπαν...
Τότε, ένα μικρό ζουζούνι πήρε στην ουρά του ένα καρβουνάκι και τους έφεγγε!
Κι επειδή καιγόταν το καημένο, πήγαινε κάθε τόσο και βουτούσε την ουρά του στο νερό.
Η Παναγιά συγκινήθηκε με το ζουζουνάκι και του ευχήθηκε να έχει πάντα στην ουρά του ένα φως που να λάμπει μέσα στη νύχτα χωρίς όμως να το καίει.
Αυτή είναι η πυγολαμπίδα. | 
2 σχόλια:
Είδα τις φωτογραφίες και κατάλαβα ότι κάθε μέρα θα πρέπει να ευχαΡΙΣΤΟΎΜΕ το ΘΕΟ που μας έχει καλά,γιατί αυτά είναι τα πραγματικά βάσανα και όχι αυτά τα δικά μας!Τα τρομαγμένα ματάκια,το άψυχο σώμα που κείτεται κάτω από τα ερείπια και μέσα στη σκόνη!Γιατί όμως δεν συγκινούνται οι "μεγάλοι"?Γιατί καθημερινά προσπαθούν να μας κλείνουν στο καβούκι μας και να μην βλέπουμε τίποτε άλλο!Το βλέπω και από τον εαυτό μου,έχω τη καλή πρόθεση να το κάνω αλλά πάντα υπό την επίβλεψη του διαβολάκου της αμφισβήτησης "ΘΑ τα δωσουν πραγματι εκει που αξίζει?","είναι η τάδε ανθρωπιστική οργάνωση
έμπιστη?"Από την άλλη επειδή η ελπίδα παθαίνει πάντα τελευταία,αξίζει το κόπο,πιστεύω,να συνεχίσουμε τη προσπάθειά μας,έστω και αργά-αργά,μικρή-μικρή να κανουμε το κόσμο καλύτερο,γιατί ακολουθούν τα παιδια μας,τα παιδιά των παιδιών μας δηλ.εμείς!
Το κακό είναι ότι ασυναίσθητα αισθανόμαστε τυχεροί που γεννηθήκαμε στη σωστή πλευρά της γης. Ή τουλάχιστον στη λιγότερο λάθος. Αφού ξεπεράσουμε αυτή την ανακούφιση, ας αρχίσουμε τον προβληματισμό.
Δημοσίευση σχολίου